Kto teraz o nim nie mówi ? Wszędzie słyszymy o tej popularnej formie wyrażania siebie, albo jak kto woli o formie relaksu. Na rynku pojawia się coraz to więcej nowych szkół tańca, każdy może doskonalić swoje umiejętności na przeróżnych warsztatach. W tym numerze przybliżamy Wam kilka technik. Miłej lektury.
Funky – styl taneczny związany z muzyką hip – hop i pop. Funky w szerszym znaczeniu określa optymistyczne i "luźne" podejście. W tym tańcu należy odrzucić wszelkie schematy, a postawić na improwizację i indywidualność danych figur tanecznych. Styl ten cechuje zwrotność, szybkość, gwałtowna zmiana kierunków i silnie izolowana praca ciała. Taniec świetnie ćwiczy koordynację ruchową, pozwala na spontaniczną ekspresję i radość tańczenia. Ciało jest miękkie, kombinacje taneczne bazują na naturalnych możliwościach ruchowych i dostosowują się do rytmu dobrego tancerza Dobrego tancerza funky charakteryzuje wrażenie nieskrywanej radości i satysfakcji.
Disco – taniec dyskotekowy, modny w latach 70. Taniec charakteryzuje się szybkim tempem oraz wymachami nóg, szpagatami i figurami akrobatycznymi. Taniec disco jest jedną z tych technik, które nie wymagają wielkiego kunsztu tanecznego. Wyróżnia je dość prosta, powtarzalna i geometryczna choreografia. W grupowym wykonaniu stają się atrakcyjne dla obserwatora, a uczestnikom tańca pozwalają na poczucie integracji z grupą. Powtarzalne mechanicznie kroki i zmiany ustawień pozwalają na wspólny taneczny trans. Z czasem formy dyskotekowego tańca skomplikowały się i nabrały wielu cech baletowo-akrobatycznych, koniecznych dla sztuki estradowej.
Aleksandra Strzałkowska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz